رنسانس اقتصادی آلمان

در سال ۲۰۱۲ آلمان به فاصلهٔ کمی پشت سر چین و آمریکا، در میان بزرگترین صادرکنندگان کالا در جهان در جایگاه سوم ایستاد. این کشور با ۸۱ میلیون نفر جمعیت، کمابیش به اندازهٔ ایالات متحده با جمعیتی بالغ بر ۳۱۴ میلیون نفر جمعیت، به جهان جنس میفروخت. صادرات آلمان با جمعیتی حدود فقط ۶ درصد جمعیت چین، به اندازهٔ ۷۰ درصد صادرات این کشور بود. در همان حالی که بحران بدهی منطقهٔ یورو، همسایه های آلمان از جمله اسپانیا و ایتالیا را له می کرد، این کشور یکسره از این خطر مصون ماند. بیکاری در شکوفاترین مناطق آلمان مانند باواریا یا بادن-وورتمبرگ به صفر رسید. در شهر اینگول اشتادت، محل تولد آئودی خودروساز در منطقهٔ باواریا، بیکاری در سال ۲۰۱۲ به زیر سه درصد رسید.

چه شد که آلمان توانست در زمانی بسی کوتاه اقتصادش را زنده کند؟ آمریکا و دیگر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، کدام درس ها را می توانند از این رویداد بیاموزند؟

افتخار این تحول، تا اندازه‌ای متعلق به نام های آشنایی چون ب‌ام و، آئودی و دایملر است. این بنگاه ها در زمان مناسب در کشورهایی چون چین و دیگر اقتصادهای رو به شکوفایی سرمایه‌گذاری کردند.